Ένα από τα πρώτα συμπτώματα της περιφερικής αρτηριακής νόσου είναι η αίσθηση σφιξίματος, πόνου ή κράμπας στη γάμπα, το μηρό ή το γλουτό κατά το περπάτημα. Ο πόνος συνήθως εμφανίζεται μετά από συγκεκριμένη απόσταση βάδισης και υποχωρεί όταν σταματάει το βάδισμα ενώ επανέρχεται μόλις ο ασθενής διανύσει παρόμοια απόσταση. Όσο η νόσος εξελίσσεται και προχωράει, ο πόνος εμφανίζεται σε ολοένα και μικρότερη απόσταση βάδισης. Η κατάσταση αυτή (πόνος κατά τη βάδιση μετά από συγκεκριμένη απόσταση) ονομάζεται «διαλείπουσα χωλότητα».
Άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Αδύναμα ή κουρασμένα πόδια
- Δυσκολία στη βάδιση και αδυναμία ισορροπίας
- Εύθραυστο, λεπτό ή λαμπερό δέρμα στα πόδια και στα δάκτυλα
- Τριχόπτωση στα πόδια
- Πληγές που αργούν να επουλωθούν
- Πεπαχυσμένα, αδιαφανή νύχια ποδιών (μπορεί να έχουν μυκητιασική λοίμωξη)
- Στυτική δυσλειτουργία
Στα προχωρημένα στάδια της νόσου, ο πόνος στο πόδι και στο πέλμα μπορεί να είναι συνεχής ακόμα και στην ηρεμία χωρίς να εκλύεται από το περπάτημα (άλγος αναπαυσεως). Αυτό το στάδιο ονομάζεται κρίσιμη ισχαιμία (ισχαιμία = διακοπή αίματος / έλλειψη οξυγόνου) και σηματοδοτεί ότι το σκέλος απειλείται (κίνδυνος γάγγραινας και ακρωτηριασμού). Η κρίσιμη ισχαιμία των άκρων χρήζει έγκαιρης χειρουργικής αποκατάστασης και μπορεί να εκδηλωθεί ως εξής:
- Κρύα και μουδιασμένα πόδια ή δάκτυλα
- Πόνος (περιγράφεται ως αίσθηση καψίματος ή πόνου) στα πόδια σε επίπεδη θέση και ανακούφιση σε κατάρροπη θέση. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ασθενείς με κρίσιμη ισχαιμία και άλγος αναπάυσεως αναφέρουν ανακούφιση των συμπτωμάτων τους όταν «κρεμούν» το πόδι ου πάσχει προς τα κάτω.
- «Χλωμό» χρώμα ποδιών σε ανάρροπη θέση
- Ερυθρότητα όταν τα πόδια κρέμονται προς τα κάτω
- Τροφικές αλλοιώσεις/πληγές στα δάκτυλα ή το άκρο του ποδιού ή τη φτέρνα που δεν επουλώνονται.
Είναι πιθανόν κάποιοι ασθενείς με ήπια ή ακόμα και προχωρημένη περιφερική αρτηριακή νόσο να μην εμφανίζουν συμπτώματα επειδή η νόσος εξελίσσεται με αργούς ρυθμούς δίνοντας χρόνο στο σώμα να δημιουργήσει παράπλευρη κυκλοφορία. Επίσης κάποιοι ασθενείς μπορεί να μην εμφανίζουν συμπτώματα επειδή δεν περπατούν αρκετά, ώστε να γίνει αντιληπτή η αδυναμία υψηλής παροχής αίματος λόγω των στενώσεων. Τέλος αρκετοί ασθενείς δεν αντιλαμβάνονται τον πόνο στα πόδια επειδή έχουν χάσει την αίσθηση του πόνου (π.χ. διαβητικοί ασθενείς με περιφερική νευροπάθεια).